Uitslag onderzoek hokverrijking en speelgoed

Vandaag gaan we de resultaten van ons onderzoek naar hokverrijking en speelgoed openbaar maken. Onderaan staat een link om ons gehele onderzoek en de resultaten te bekijken. De directe aanleiding voor ons, is het artikel van Varkens in Nood waarbij zij stellen dat varkens zich vervelen en varkenshouders massaal de wet overtreden door geen speelgoed aan te bieden. Helaas konden zij geen enkele bron of verwijzing geven hoe zij hieraan komen. Omdat wij dit niet eerlijk vonden en de benoemde cijfers betwijfelden, hebben wij ons eigen onderzoek opgestart. Veel varkenshouders hebben hieraan gehoor gegeven en hun medewerking hieraan verleend.

Allereerst voor al deze varkenshouders, bedankt voor jullie medewerking. Door jullie hebben wij zo ontzettend veel bruikbare informatie verkregen.

Het onderzoek:

Vanuit het onderzoek hebben we eigenlijk vanuit alle bedrijfstakken en soorten, alsmede van verschillende groottes en bijna alle provincies respons gekregen. Hierdoor hebben we een goede en vooral representatieve afspiegeling van de gehele sector kunnen maken.

De resultaten:

Uit ons onderzoek blijkt dat slechts 1 bedrijf heeft aangegeven geen hokverrijking te gebruiken omdat dit te duur is. Over het algemeen genomen kunnen we dus stellen dat bij 98% van de varkenshouders wel degelijk hokverrijkingsmateriaal aanwezig is. We hebben voor het onderzoek gebruik gemaakt van een verdeling tussen hokverrijking ( als in natuurlijk, eetbaar en wroetbaar materiaal) en speelgoed (borstels, rubber, polyethyleen etc.). Maar liefst 47% van de bedrijven gebruikt meerdere soorten hokverrijking en daarnaast gebruikt 35% meerdere soorten speelgoed naast elkaar. Uit onderzoek blijkt tevens dat ook dat maar liefst 86% van alle varkenshouders een combinatie van meerdere hokverrijkingsmaterialen en/of speelgoed toepast in stal.

Relatie hokverrijking en bijtgedrag:

Uit ons onderzoek blijkt over het algemeen dat de varkenshouders het oor en staartbijten goed onder controle hebben. Dit komt niet vanuit verveling, zoals varkens in nood beweert, maar is een multifactorieel probleem. We zien bij vrijwel alle varkenshouders naar voren komen dat zij zeer actief bezig zijn met onder andere voeding, klimaat, gezondheid en welzijn. Uit de diverse antwoorden komt bovendien duidelijk naar voren dat varkenshouder actief op zoek zijn naar wat voor hun werkt om de varkens gezond te houden. 

Zowel bij oorbijten als staartbijten zien we niet echt de relatie tussen hokverrijking en het voorkomen van bijtgedrag. De bedrijven die aangegeven hebben dat zij veel last hebben van oor en staartbijten, zijn over het algemeen bedrijven die ook hebben aangegeven meerdere soorten hokverrijking en/of speeltjes in de stallen te gebruiken. Een van de bedrijven was bovendien een biologisch bedrijf, waarbij de varkens op volledig stro werden gehuisvest. Ook bij scharrel en wroetvarkens werd aangegeven dat soms staart of oorbijten voorkwam op het bedrijf. 

Nadelen hokverrijking:

Terwijl ongeveer de helft van de varkenshouders aangeeft dat zij hokverrijking gebruiken tegen een stukje verveling, hebben zij ook duidelijk een aantal nadelen benoemt. Wat vaak als nadeel naar voren komt is dat de speeltjes snel vies worden en dan niet meer interessant zijn, daarnaast liggen er risico's voor de mestput en pomp. Zaken als gehakseld stro, stukken jute of stukken speelgoed die losraken belanden in de put en verstoppen hierdoor de pomp. Als laatste lijken vooral de ballen snel stuk te gaan.

Conclusie:

In tegenstelling tot de beweringen van Varkens in Nood, zijn onze Nederlandse varkenshouders wel degelijk erg goed bezig met het toepassen van hokverrijkingsmaterialen. Niet alleen vanuit een stukje verplichting, maar we zien duidelijk dat de varkenshouder hier actief mee bezig is. Onze algemene conclusie is dat onze varkenshouders veel doen op het gebied van hokverrijking en speelgoed. De stelling van Varkens in Nood dat varkens zich massaal vervelen en daardoor elkaar gaan bijten, is dan ook volledig onterecht. Ook de stelling dat varkenshouders zich massaal niet aan de geldende wetgeving voor gebruik van hokverrijking zouden houden is niet correct.

We zien dat veel varkenshouders buiten de wettelijke verplichting, wel degelijk actief bezig zijn met zoeken naar verschillende mogelijkheden, niet alleen op het gebied van hokverrijkingsmateriaal maar ook in voeding, klimaat, gezondheid en welzijn. Het blijft voor veel varkenshouders dan ook niet bij 1 speeltje per hok erin hangen, omdat dat nu eenmaal moet, maar echt zoeken, combineren en testen. Bijna alle varkenshouders combineren dan ook meerdere mogelijkheden of zetten ook bij toenemend bijtgedrag extra afleidingsmateriaal in.