Laatste deel misleiding VIN en onze conclusies
Vandaag het laatste deel van het rapport van varkens in nood. Ook hier zien we helaas weer veel verzwegen oorzaken en verouderde data.
Stelling Varkens in Nood: Spoelworminfecties bij varkens worden veroorzaakt door de parasiet Ascaris suum. Een varken raakt hiermee besmet door het opeten van wormeitjes uit poep in het hok. In het slachthuis worden alle levers gekeurd op de aanwezigheid van white spots, die het gevolg zijn van larven van de spoelworm die door de lever kruipen. In 2004 werd ruim 10% van de levers aan de slachtlijn afgekeurd. Van 2010 tot 2017 was dat 2 tot 4 procent. Er zijn grote verschillen tussen bedrijven: de percentages afgekeurde levers variëren van 0,1% tot wel 55%
Conclusie Anti varkens in nood: De eerste zin hierin klopt nog, wat echter verzwegen wordt is dat dit probleem veel groter is bij varkens op stro of met een uitloop. Het RIVM is hier waarschijnlijk het duidelijkst in:
conclusie RIVM: Door intensivering van de varkenshouderij en het gebruik van anti-wormmiddelen is het voorkomen van Ascaris suum flink afgenomen. Het komt echter nog steeds voor, bovendien neemt het op sommige varkensbedrijven (biologische en scharrelvarkenshouderijen) weer toe, doordat de varkens daar de gelegenheid krijgen in de aarde te wroeten. De worm, met de zeer resistente eitjes, krijgt zo meer gelegenheid om zijn cyclus te vervolmaken.
Conclusie Anti varkens in nood: De stelling van het RIVM zien we ook terug in de cijfers. Kijken we bijvoorbeeld naar de slachtgegevens van Vion dan wordt over 2017 1,2 tot 1,4% afgekeurde levers per kwartaal genoteerd. Gaan we verder terugkijken zoals Varkens in Nood dit graag doet (zij baseren zich op een bron uit 2012) dan was dit toen nog rond de 2-4 procent. Vanaf ongeveer 2014 zien we dan de afname en stabilisering met een maximum van 1,5%. Ook hier zien we dus duidelijk het iets oudere gegevens pakken omdat dat beter in het straatje past. Bovendien zien we ook in deze gegevens ook een 5% aan afgekeurde longen en 15% aan borstvlies ( en niet 50% en 40% zoals we al in deel 1 en deel 4 constateerden)
Navelbreuken, bloedoren en wegkwijnziekte worden vervolgens uitgebreid besproken. Bij navelbreuken en bloedoren spreken we beide over een erg klein percentage wat dit krijgt. (1%-2,5%). Dit soort problemen zie je bijvoorbeeld ook regelmatig bij pups (navelbreuk) en honden met hangoren.(bloedoor). Zoals ook uit hun eigen bronnen blijkt, kun je als varkenshouder hier vaak weinig aan doen.
Wegkwijnziekte is vanwege vaccinatie eigenlijk zo goed als verdwenen in Nederland. Ze proberen hier nog een heel verhaal van te maken, maar de problemen die hier waren, zijn door vaccinatie al opgelost. Dit hoort dus niet meer in het onderzoek thuis.
Stelling Varkens in Nood: Het massale, onjuiste en zelfs illegale gebruik van antibiotica in de vee-industrie heeft zeer waarschijnlijk bijgedragen aan het ontstaan en de verspreiding van resistente bacteriën. De bacteriën vormen een groot risico voor onze gezondheid, omdat soms nog maar één soort antibiotica ingezet kan worden om infecties van deze bacteriën effectief te bestrijden. De verspreiding van de resistente bacteriën onder mensen vindt plaats via werknemers, indirect via stof, mest, oppervlaktewater rondom de productieplaatsen, maar waarschijnlijk ook via het vlees dat afkomstig is van de dieren.
Conclusie Anti varkens in nood: Het stuk over de bacterien en resistentie van bacterien voor antibiotica wordt uitgebreid besproken. Ook hier kent varkens in nood maar 1 boosdoener. De veehouderij. Wur publiceerde echter een artikel waarin duidelijk gesteld wordt dat de ESBL (ESBL staat voor Extended Spectrum Bèta-Lactamase. Het enzym zorgt ervoor dat bacteriën resistent worden tegen een belangrijke groep van antibiotica.) grote genetische afwijkingen vertoont in vee dan de variant voor mensen. De veehouderij draagt dus in veel mindere mate bij aan het ESBL dragerschap bij mensen dan varkens in Nood jullie wil laten geloven. Verder melden zij een afname in de verkoop en toepassing van antibiotica bij mens en dier alsmede een sterke afname in resistentie bij onder andere varkens en kippen.
De conclusie van Varkens in Nood aangevuld met onze conclusies
Stelling Varkens in Nood: Doordat ze te vroeg bij de moeder worden weggehaald krijgt 15% van de biggen speendiarree.
Conclusie Anti varkens in nood: Fout, vanaf 2015 ongeveer 10% totaal digestie bij biggen. Afgelopen twee jaar wordt tussen 3 en 6% speendiarree gemeld.
Stelling Varkens in Nood: Door de slechte luchtkwaliteit in de stallen heeft meer dan 50% van de vleesvarkens longontsteking en/of borstvliesontsteking.
Conclusie Anti varkens in nood: Fout, gemiddeld percentage longontsteking en afkeur op slachthuis ligt rond 6,5%, pleuritis tussen 10 en 15%
Stelling Varkens in Nood: Als gevolg van de snelle groei lijdt meer dan 70% van de vleesvarkens aan osteochondrose.
Conclusie Anti varkens in nood: Fout, genetica speelt een grote rol, evenals onderzoeken uitwijzen dat scharrel/vrije uitloop varkens meer OC vertonen dan de gangbare varkenshouderij.
Stelling Varkens in Nood: Door veel stress en onvoldoende geschikt voer hebben negen van de tien varkens een aantasting van de maag; in 5 tot 7,5 procent van de dieren is dit een pijnlijke maagzweer.
Conclusie Anti varkens in nood: Fout, bij de onderzoeken is slechts 1 varken en 1 zeug gezien met een maagzweer. Bovendien viel slechts 1% van de varkens en 0,5% van de zeugen onder categorie 5.
Stelling Varkens in Nood: Door verveling, frustratie en fysiek ongemak komt er op de helft van alle varkensbedrijven gestoord en agressief gedrag voor, zoals het bijten in stangen, oren en staarten.
Conclusie Anti varkens in nood: Fout, ook hier zien we dat bijtgedrag slechts 1% staartbijten en 1% bijtpuntjes oplevert in de onderzoeken.
Stelling Varkens in Nood: Door opsluiting in een kooi heeft tot wel 5% van de zeugen pijnlijke doorligwonden.
Conclusie Anti varkens in nood: Fout, tijdens de studie van Wur werd op slechts 7 bedrijven een verse wond aangetroffen, minder dan 1%. Wat oudere data spreekt van 1 tot 5%.
Stelling Varkens in Nood: Doordat zeugen in hun eigen mest moeten liggen en te weinig beweging krijgen heeft 10 tot 18 procent van de zeugen een blaas- of baarmoederontsteking.
Conclusie Anti varkens in nood: Fout, ook hier zijn alleen wat oudere gegevens beschikbaar die spreken over 5-10% blaasontsteking en 2-4% chronische baarmoederontsteking.
Stelling Varkens in Nood: De dieren die het overleven komen uiteindelijk in het slachthuis terecht. Daar worden de ernstig aangetaste organen, zoals levers en darmen met wormen, longen en baarmoeders met etterige ontstekingshaarden, ter destructie afgevoerd. Ontstekingen, wonden en abcessen aan de poten, de huid, staarten of oren worden weggesneden. Het vlees wordt toch meestal gewoon verkocht.
Conclusie Anti varkens in nood: Fout, volgens de laatste cijfers van het laatste kwartaal 2017 werd na grondige controle van alle delen van het dier slechts 0,33% van de varkens afgekeurd vanwege de voedselveiligheid. Eerste kwartaal 2018 was dit 0,31%. Bovendien had 75% van de varkens geen enkele bemerking. Van de 25% die een bemerking hadden was de verdeling als volgt: 16,27% had een bemerking op borstvlies, 6% bemerking op longen, 1,6 op poot, 1,3 op lever en 0,3 op huid.