Hoe VIN u misleidt?! deel 2
Deel 1 heeft u al enkele vraagstukken gelezen welke volgens ons niet kloppen. Ook in deel 2 gaan we nog wat verder in op de cijfers.
Voorwoord:
Aan alle mensen die vinden dat inbraak en illegaal verkregen beelden prima zijn en dat dat helden zijn het volgende: We hebben diverse besmettelijke ziektes welke van stal tot stal kunnen worden overgedragen. We beginnen vandaag met PED. Elke erfbetreder is een verhoogd risico voor deze ziekte. Ped is namelijk een hoogstbesmettelijke ziekte. Net zoals een hoop andere varkensziektes. U maakt dieren dus bewust ziek wanneer u s'nachts van stal tot stal inbreekt. Ook wanneer u dit verheerlijkt bent u dus juist geen dierenvriend. U riskeert hiermee namelijk dat dieren ziek worden of zelfs sterven.
VIN: Het PED-virus dat nu overal in Nederland aangetroffen wordt, is een mildere variant, maar kan in de kraamstal toch tot 30 tot 80 procent sterfte bij de biggen leiden.
In het gehele stuk over PED wordt gelijk duidelijk dat er eigenlijk bijna alleen maar gehamerd wordt op de aggresieve variant van PED, welke grote sterftecijfers kent. Deze variant is echter niet in Nederland aanwezig. De milde variant kenmerkt zich dan ook door een veel lager sterftecijfer maar evenmin een hoge morbiditeit(besmettelijkheid). Overal lees je alleen maar over biosecurity. Het is dus van het grootste belang niet in stallen in te breken en te gaan filmen.
VIN: Bij ernstige uitbraken kan wel 50% van de varkens sterven aan hevige en bloederige diarree. In Nederland is rond de 90% van de bedrijven besmet met PIA; op een besmet bedrijf betreft dit zo'n 80% van de varkens.
Ook hier zien we dat Varkens in nood zich baseert op cijfers uit 1999,2006,2009 een onderzoek over bloedarmoede bij honden??? en een bron uit 2015, waarbij wel een en ander vermeldt wordt over pia, maar niet zozeer over aantallen. Wanneer we kijken naar bijvoorbeeld de studie van dierenhospitaal-visdonk en primingconzept dan zien we hele andere cijfers. Op ongeveer 80% van de bedrijven komt PIA voor en op een besmet bedrijf ongeveer 40% van de varkens. Uiteindelijk zal de acute vorm een sterftecijfer kennen van 5%, de chronische vorm sterven dieren niet. Hier gaan ze dus behoorlijk de mist in qua cijfers. Alle bronnen geven aan dat ondanks dat dieren besmet zijn, ze daar niet daadwerkelijk last van hebben. Het is een onzichtbare ziekte en veel dieren laten dan ook geen symptomen zien.
VIN: Osteochondrose komt vooral voor bij snelgroeiende vleesrijke rassen. Omdat er in de Nederlandse varkenshouderij al jaren gefokt wordt op snelle groei en op vleespercentage, komt OC dan ook bij naar schatting 70% van de varkens voor.
Genetica en voeding worden kort benoemd maar de nadruk wordt ook hier direct gelegd op snelle groei en vleespercentages. Echter in Ettilin et al wordt juist beschreven dat uitloopvarkens meer OC blijken te hebben dan varkens uit dezelfde populatie welke op stal gehouden worden. Het feit dat eigenlijk in alle literatuur slechts een schatting gemaakt wordt omdat simpelweg nog meer onderzoek nodig is naar OC oorzaken en gevolgen wordt niet benoemd. In het gd onderzoek zegt men dit:
GD Monitor: De prevalentie van osteochondrose bij varkens ligt volgens de literatuur tussen de 50 en 100 procent. De ernst van de osteochondrose is echter lang niet altijd zodanig dat varkens er last van hebben. Risicofactoren voor osteochondrose zijn trauma, nutritionele en genetische factoren en/of een slechte doorbloeding waardoor de zuurstof- en nutriëntenvoorziening van het kraakbeen onvoldoende is. Het punt van discussie is de aantasting van het welzijn door pijn door de aandoening. Uit onderzoek uitgevoerd door Ettelin et al. bleek dat extensief gehouden varkens meer OC-afwijkingen hadden dan dieren afkomstig uit dezelfde populatie maar gehuisvest in hokken.
Het blijkt dus wel dat de stelling vleesrijke, snelgroeiende rassen iets te kort door de bocht gaat.
VIN: Volgens de WUR heeft 5 tot 10 procent van de zeugen in Nederland klauw- en pootproblemen of doorligwonden. Onderzoeken laten kreupelheidspercentages zien die uiteenlopen van 8 tot wel 60 procent. Kreupelheid wordt vaak veroorzaakt door tekortkomingen in de huisvesting (te weinig beweging, gladde en natte vloeren) .
Hier hebben we eerder al een uitgebreider artikel aan besteed met betrekking tot oorzaken van kreupelheden. De stelling dat dit alleen door slechte huisvesting komt blijkt niet waar. Ook op stro en vrije uitloop zien we juist stijgingen in aantallen kreupelheden en OC onder bepaalde groepen varkens. Lees hier de uitgebreide studie van ons: https://anti-varkens-in-nood.webnode.nl/l/varkens-toch-niet-zo-massaal-ziek/
Weer beroepen ze zich op twee bronnen. Deze bronnen hebben we al eerder geanalyseerd. 1 is een specifieke studie van 1 bedrijf. De andere komt van de Wur en betreft een studie onder 125 bedrijven van verschillende structuren (biologisch, gangbaar, vrije uitloop etcetera). Wanneer we kijken naar deze laatste kloppen wederom de cijfers niet. Wur zegt het volgende:
WUR: Op de helft van de bedrijven speelde kreupelheid geen rol van betekenis, maar op een kwart van de bedrijven liep meer dan 10% van de zeugen "moeilijk tot kreupel".
Ook hier wordt dus bewust informatie achtergehouden. Het gaat namelijk niet over alle bedrijven maar slechts een kwart van de bedrijven waar zich kreupelheden voordoen.
VIN: Zeugen zitten 80 dagen per jaar vast in een kraambox. Doordat de zeugen in de kooi opgesloten staan, kunnen ze moeilijk gaan liggen en opstaan. Ze liggen op een harde, kale vloer. Hierdoor krijgt 1 tot 5 procent van de zeugen (10.000 tot 50.000 dieren) last van doorligplekken: pijnlijke plekken waar de huid door langdurige druk afgestorven is, soms tot op het bot.
Ook hier beroepen ze zich op allerlei bronnen over hoe vervelend doorligwonden zijn, doorligwonden bij mensen etc. De bron waar daadwerkelijk de cijfers uitgehaald worden wordt aangedikt. Over de doorligwonden zegt Wur namelijk:
WUR: Op slechts 7 bedrijven zijn tijdens de bezoeken open schouderwonden (score 2) gesignaleerd, dit betekent bij minder dan 1% van de zeugen. Op tweederde van de bedrijven waren geen open of genezen doorligplekken te zien bij de onderzochte kraamzeugen.
Ook hier zien we dus weer dat de cijfers welke Varkens in Nood en klakkeloos door zoveel andere media wordt overgenomen niet kloppen. Hoe kan het dat wij zo makkelijk recentere en duidelijke informatie kunnen vinden? Hoe kan het dat wij in twee simpele delen al zoveel onregelmatigheden aantreffen? En nog belangrijker vinden jullie dat anti varkens in nood verder moet werken aan een deel 3?
VIN: Het PED-virus dat nu overal in Nederland aangetroffen wordt, is een mildere variant, maar kan in de kraamstal toch tot 30 tot 80 procent sterfte bij de biggen leiden.
VIN: Bij ernstige uitbraken kan wel 50% van de varkens sterven aan hevige en bloederige diarree. In Nederland is rond de 90% van de bedrijven besmet met PIA; op een besmet bedrijf betreft dit zo'n 80% van de varkens.
VIN: Osteochondrose komt vooral voor bij snelgroeiende vleesrijke rassen. Omdat er in de Nederlandse varkenshouderij al jaren gefokt wordt op snelle groei en op vleespercentage, komt OC dan ook bij naar schatting 70% van de varkens voor.
GD Monitor: De prevalentie van osteochondrose bij varkens ligt volgens de literatuur tussen de 50 en 100 procent. De ernst van de osteochondrose is echter lang niet altijd zodanig dat varkens er last van hebben. Risicofactoren voor osteochondrose zijn trauma, nutritionele en genetische factoren en/of een slechte doorbloeding waardoor de zuurstof- en nutriëntenvoorziening van het kraakbeen onvoldoende is. Het punt van discussie is de aantasting van het welzijn door pijn door de aandoening. Uit onderzoek uitgevoerd door Ettelin et al. bleek dat extensief gehouden varkens meer OC-afwijkingen hadden dan dieren afkomstig uit dezelfde populatie maar gehuisvest in hokken.
VIN: Volgens de WUR heeft 5 tot 10 procent van de zeugen in Nederland klauw- en pootproblemen of doorligwonden. Onderzoeken laten kreupelheidspercentages zien die uiteenlopen van 8 tot wel 60 procent. Kreupelheid wordt vaak veroorzaakt door tekortkomingen in de huisvesting (te weinig beweging, gladde en natte vloeren) .
Weer beroepen ze zich op twee bronnen. Deze bronnen hebben we al eerder geanalyseerd. 1 is een specifieke studie van 1 bedrijf. De andere komt van de Wur en betreft een studie onder 125 bedrijven van verschillende structuren (biologisch, gangbaar, vrije uitloop etcetera). Wanneer we kijken naar deze laatste kloppen wederom de cijfers niet. Wur zegt het volgende:
WUR: Op de helft van de bedrijven speelde kreupelheid geen rol van betekenis, maar op een kwart van de bedrijven liep meer dan 10% van de zeugen "moeilijk tot kreupel".
VIN: Zeugen zitten 80 dagen per jaar vast in een kraambox. Doordat de zeugen in de kooi opgesloten staan, kunnen ze moeilijk gaan liggen en opstaan. Ze liggen op een harde, kale vloer. Hierdoor krijgt 1 tot 5 procent van de zeugen (10.000 tot 50.000 dieren) last van doorligplekken: pijnlijke plekken waar de huid door langdurige druk afgestorven is, soms tot op het bot.
WUR: Op slechts 7 bedrijven zijn tijdens de bezoeken open schouderwonden (score 2) gesignaleerd, dit betekent bij minder dan 1% van de zeugen. Op tweederde van de bedrijven waren geen open of genezen doorligplekken te zien bij de onderzochte kraamzeugen.